հալյուցինացիա

Աչքերս բաց եմ անում, մինչև գիտակցականս թելադրում է թե ինչ օր է Էլենս ներխուժում է սենյակ ու .

-Մաաամ, ինչ շոր հագնեմ?…

Ես չեմ հասցնում պատասխանել, բայց արդեն ոտքի վրա եմ, խոհանոցում, թեյնիկն եմ միացնում, որովհետև մթագնած գիտակցականս Էլենիս նախադասությունից ենթադրում է, որ աշխատանքային օր է, պետք է չուշանալ:

Բայց ինչ օր է?նորից երկուշաբթի?վերջին անգամ չեմ հիշում երբ եմ նորմալ շաբաթ օր ունեցել, որ կարելի էր քնել մինչև 12ը, օրվա բոլոր ժամերը վատնել համակարգչի առաջ ու անգործություն վայելել մաքսիմալ աստիճանով….

Վախենում եմ արդեն քնել, որովհետև ամեն անգամ արթնանալուց սկսում եմ օրվա գուշակում:Առանց այդ էլ սկլեռոզս մի կերպ ընկճվել էր, հիմա էլ այս թվացյալ երկուշաբթիները:

Նախորդ օրը ինչպիսի խանդավառություն ապրեցի, երբ աչքերս բացեցի ու տեսա , որ երեխեքիս ննջարանում եմ ու երեկո է արդեն, դե բնականաբար երկուշաբթի չէր լինի:Ուրախությունից ուզում էի քնել, էլի քնել:Ուզում եմ առավոտյան արթնանալ ու ասել.” բարև երկուշաբթի, ես քեզ ընդհանրապես չեմ սպասում..”