12.Իմ սիրելի վայրի մասին

Լիրիկական զեղումներս մեծ ցանկություն ունեն մտքերս ուղղել դեպի այն միակ վայրը, որտեղ ես ծնվել և մեծացել եմ, ապրել եմ մանկություն, մայրություն, կյանք, աշխատանք, որտեղի փողոցներն ու տները այնքան հարազատ են ինձ ու այնքան հին ու կրկնվող…

Երբևէ, երբեք չէի պատկերացնի, որ նույն գյուղում, առավել ևս նույն փողոցում կմեծանան իմ երեխեքը, կապրեն նույն մանկությունը, կխաղան իմ մանկության համար արգելված վայրում, ես այդքան հասանելի կդարձնեմ այդ վայրը “փողոցի”  ինձ նման երեխեքի համար:Չէի պատկերացնի երբեք, որ այն նույն ճանապարհը, որով  ես որպես երեխա ամեն օր դպրոց էի գնում, հետագայում կդառնա աշխատավայր հանելուս միակ ուղին:

Չէի մտածում, որ այն վայրը, որը ես երբևէ փոխարինեցի իմ ազատությամբ ու ինքնուրույնությամբ լցրած Երևանյան բնակարանով /երբեմնի իմ ամենասիրելի վայրը/  4 տարի հետո նորից դեպի իրեն կվերադարձնի ինձ:

 

Ես սիրում եմ գյուղս, որովհետև ինձ շատ բան է կապում նրա հետ:Սիրում եմ նրա համար, որ այն գտնվում է արևակեզ Արարատյան դաշտում, Արարատ լեռան դիմաց:Սիրում եմ պատշգամբից երևացող,  դեպի Ուրծի լեռներ ձգվող շրջակա բլուրները:Սիրում եմ ինձ այնքան հարազատ դպրոցը, որտեղ  ինձ դասավանդած ուսուցիչների նկատմամբ ես ինձ դեռ աշակերտ եմ զգում, սիրում եմ տները, մարդկանց, դաշտերը, գետերը` փոքր ու մեծ, բակերի ծաղիկները, փողոցները ստվերող թթենիներն ու ծիրանենիները… 

Սիրում եմ, փողոցը,  ուր իմ բոլոր հարազատներն են ապրում, որն էլ համարում եմ իմ գյուղում մնալու ամենաարդարացված պատճառը…….. 

 

Բայց կա մի մեծ ԲԱՅՑ……..

 Ես երկար  չեմ կարողանում մնալ գյուղում:Ժամանակ առ ժամանակ ինձ ուղղակի անհրաժեշտ է գնալ  այստեղից, որովհետև ես սկսում եմ խեղդվել այդ նույնությունից, այդ ամենօրյա ամփոփոխ իրավիճակներից, մարդկանցից, երևույթներից:

Եվ  այն միջավայրը, որ օգնում է ինձ  դուրս գալ այդ միօրինակությունից`  Երևանն է:

Այն իր աղմկոտ փողոցներով, վառ գույներով, ռիթմիկ կյանքով հօդս է ցնդեցնում գյուղական կյանքի միապաղաղությունը , և մի քանի օր կամ ժամեր Երևանում անցկացնելիս ես լիցքաթափվում եմ և նոր ուժ ու եռանդ ստանում……

Հանդիպումները ուսանողության ընկերուհիներիս  հետ, սեմինարները, կոնֆերանսները, թատերական ներկայացումները, ֆիլմերը,  կամ պարզապես  անիմաստ զբոսանքը Երևանում ինձ տալիս են  անփոխարինելի դրական լիցքեր,  նոր տպավորություններ…….

 Այդ  ազդեցությունը նոսրանալիս`  ես սկսում եմ նորից  փնտրել առիթներ  կամ պատրվակ` վերստին վերադառնալու համար………